En de prijzen stijgen maar en stijgen maar. De hypotheek rente stijgt heel hard. Om het kort te stellen: ‘alles waar we voor moeten betalen is in heel korte tijd stukken duurder geworden’. Op zich natuurlijk geen probleem als jou en mijn salaris in dezelfde snelheid mee groeien. En daar knijpt het nu een beetje. Die groei blijft een beetje achter. Ik was nog een gelukkige met afgelopen januari een reparatie van 2,5%, Maar dat valt natuurlijk in het niet bij de prijsverhogingen van mijn dagelijkse boodschappen. Als zo eens rondlees (van Volkskrant tot Telegraaf), dan heeft deze prijsverhoging niks van inflatie te maken, maar is er een nieuwe term voor: graaiflatie. De heel grote multinationals, ja die af en toe bij elkaar komen in elitegroepjes als de Bilderberg en World Economic Forum, pakken gewoon iedere kans aan om hun prijzen tbv de winst te verhogen. Winst die terecht komt bij en wordt opgeeist door een heel select groepje werknemers van die bedrijven. Deze megaprijsstijgingen worden afgedaan als ‘gedreven door kostenverhoging’. Maar als ik het zo lees, dan staan de prijsverhoginging in geen verhouding tot die gestegen kosten. De gestegen prijzen zitten hem natuurlijk wel voor een deel in de gestegen kosten voor bijvoorbeeld brandstoffen. Maar dit soort bedrijven gooit er nog een schep bovenop. Dit lijkt mij gedreven door mega winsten die aandeelhouders vereisen. Bonussen die aan de top moet worden uitgedeeld. Maar in ieder geval niet de hardwerkende mensen die het echte werk op de werkvloer doen voor die bedrijven. Niet in de hogere prijzen die aan boeren wordt betaald, want die prijzen zijn helemaal niet hoger geworden. Neem bijvoorbeeld een doos eieren, die zijn afgelopen jaar gigantisch duurder geworden in de supermarkt. Maar wat blijkt, een doosje eieren direct bij de boer gekocht is wel een beetje duurder geworden, maar die verhoging staat niet in verhouding met de prijsstijging in de supermarkt.
Uiteraard vind Rutte en de zijnen ook iets van: het is reageren uit emotie en leidt tot polarisati. Ik vind dan weer: “Joh, vind je dat heel erg gek? Ik niet”. Mijn emotie is deze: ik werk heel hard om met dat geld leuke dingen met mijn gezin te doen en niet om dat geld door te sluizen naar topmanagers en hun aandeelhouders van grote multinationals. Noem het emotie, maar dan is het wel rationele emotie. Mijn salaris zou dus (emotioneel dan wel rationeel denkend) mee horen te stijgen met de inflatie, maar dat zou dan volgens de deskundigen daar weer resulteren in een prijs-loonspiraal. Heel leuk zoiets, vroeger nog wel een iets over geleerd bij economie. Was iets met varkens. En daar valt nu ineens het kwartje. Die varkenscyclus, had iets te maken met overschotten en prijzen. Die varkens, dat slaat niet op de grondstof voor het hamlapje. Nee de varkens slaat op de hebzucht van de graaiende multinationals. Slaat natuurlijk allemaal als een tang op een varken dit. Ik ben ook geen enconoom en mijn ambities liggen heel verre daarvan. Ik denk in dit geval liever in emotie. Laten we er ook een woord voor verzinnen: eramotioneel.
Oh ja ook heel erg eng: de pandemiewet